Hardangervidda: Middalsbu – Litlos – Hellevassbu

Afgelopen zomer waagden we ons aan een kleine road trip doorheen Zuid-Noorwegen. Een meerdaagse hike mocht zeker niet ontbreken. Zo dus plande we een 3-daagse op de Hardangervidda. Het Hardangervidda National Park is Europa’s grootste hoogplateau en is gelegen tussen Oslo aan de rechterkant en Bergen aan de linkerkant van Noorwegen.

Op het internet is er heel wat informatie en meerdaagse routes te vinden die dwars doorheen het park lopen. Tijdens onze vakantie vertoefden we meestal langs de rand van het park. Ideaal voor dagwandelingen naar de talrijke bezienswaardigheden, Trolltunga, Husedalen, Mabodalen, om er maar een paar op te noemen… Onze 3 daagse start aan de zuidrand van het park in Middalsbu.

Dag 1: Middalsbu – Litlos: Afstand: 25,03km • Stijgen: 875m • Dalen: 406m

Vanuit Røldal volgen we een naamloze grindweg richting Valldalen. De weg loopt langsheen het meer Valldalsvatnet tot aan het beginpunt van onze wandeling Middalsbu. Onderweg komen we een graafmachine tegen dat bezig is de putten in de weg te vullen met aarde. Eens voorbijgestoken is meteen duidelijk waarom dit nodig was…. het laatste stuk heeft iets weg van een jeep safari…

Aan het einde van deze weg is een kleine parking voorzien en er staan ook een aantal huisjes. Bij ons vertrek staan er een 3-tal wagens geparkeerd. Een finale check-up van de rugzakken en we zijn klaar om te vertrekken. Het is ondertussen beginnen miezeren en de eerste kilometer gaat vrij steil de heuvel omhoog langs de baan.

Net voor de Middalsbu hut volgen we het pad links naar omhoog richting Litlos. Zelfs op een hoogvlakte moeten de nodige hoogtemeters overwonnen worden!

Het pad is aanvankelijk goed zichtbaar, de markeringen & steen mannetjes zijn alom aanwezig.

Eind juli zijn er nog steeds talrijke sneeuwvelden aanwezig. De wandelstokken bewijzen hun nut in de sneeuw.

Buiten de ontelbare schapen is er niemand anders aanwezig op het pad.

Door het regenweer van de afgelopen (2? weken) zijn sommige kleine stroompjes veranderd in net iets grotere rivieren. Soms zie je nog net het steen mannetje halfweg de rivier, of aan de overkant staan. Even kijken op de GPS of ontwijken een optie is en dan snel een besluit nemen: rechtdoor! Niet altijd even evident gezien de koude temperatuur en de gladde stenen.

Het is ondertussen al 19 uur en na een lange dag zien we in de verte de Litlos DNT hytte opdagen.

Het originele plan was om enkel in de tent te overnachten maar door de omstandigheden (doorweekt, stevige wind en het late aankomstuur) verkiezen we toch voor de warmte van de hut! Eenmaal aangekomen schrijven we ons in aan de “receptie” en begeven we ons naar de kamer. De Litlos hut heeft 52 bedden verdeelt over 14 kamers. Onze kamer is gelegen op het tweede verdiep van het hoofdgebouw en beschikt over 6 bedden, 3 aan elke kant van de kamer met nog een grote open ruimte in het midden.

We ruilen onze kleren in voor een droge variant en proberen zoveel mogelijk te stockeren in de droog ruimte. Gezien het natte weer is deze echter overvol geladen met kledij, slaapzakken, schoenen en allerlei soorten nat materiaal..  We trotseren de muffe geur en vinden nog net een plaatsje voor onze schoenen te drogen.

Het avondeten gebeurt in meerdere shiften. Gezien het late uur van aankomst krijgen we een plek in de 2 de shift van 20.30. De Litlos hut is tijdens de zomermaanden een bemande hut, bevoorrading gebeurt, dankzij de ligging in the middle of nowhere, met de helikopter.

Het avondeten bestaat uit 3 gangen: een lekkere vissoep, forel met aardappel en zure room met opgelegde komkommers en om af te sluiten een lekker dessertje waarvan ik de naam inmiddels vergeten ben… het leek op een stuk kaastaart met een soort karamelschilfers. Nadien wisselen we nog een aantal verhalen uit met onze Noorse tafelgenoot. We zijn blijkbaar ook de enige niet-Noren aanwezig in de hut…

Dag 2: Litlos – Hellevassbu: Afstand: 18,97km • Stijgen: 575m • Dalen: 542m

Na een “iets mindere” (veel gesnurk vooral afkomstig van onze tafelgenoot…) nachtrust ontbijten we s’ochtends allen samen. We raken aan de praat met een ouder Noors koppel die vandaag dezelfde weg afleggen richting Hellevassbu. Het belooft een korter en eenvoudiger traject te worden dan de dag voordien…

Ondanks de dreigende bewolking valt er nog geen regen uit de lucht. We pakken al ons gerief en vertrekken met volle moed richting de volgende bestemming.

Het Litlosvatnet meer aan de hut, hier wordt de meeste vis gevangen die op het menu verschijnt.

Door de regen ligt het pad er meestal zeer drassig bij.

In totaal zijn er op de volledige wandeling een 3 tal bruggen voorzien. Dit is er eentje van!

Net zoals gisteren is de markering eenvoudig te volgen.

Ondanks het mindere weer genieten we toch met volle teugen van de uitzichten. Het spectrum aan kleuren mos in ongelooflijk 🙂

Ook vandaag doorkruisen we talrijke sneeuwvelden. Het was blijkbaar geen warme lente/zomer…

Deze keer laten we de Hellevassbu hut letterlijk en figuurlijk links liggen. We volgen het pad richting het meer waar de hut gelegen is. Net voor de uitmonding van het riviertje moeten we ons opnieuw aan een oversteek wagen. De rivier is beneden een pak wilder als hoger gelegen en zomaar oversteken lijkt ons geen veilige optie. We zoeken het dan maar weer hogerop, we volgen de rivier stroomopwaarts tot we een geschikte, iets minder wilde, plek vinden voor de oversteek.

We vragen ons af hoe de Noren dit zouden aanpakken. Los erdoor?!

Gelukkig is dit obstakel het laatste wapenfeit van de dag. Moe maar voldaan zetten we de tent op en beginnen aan het avondeten. De pasta carbonara van Travellunch valt in de smaak, net zoals bij een echte Italiaan besluiten we.

Het is inmiddels opnieuw beginnen regenen, maar dat kan ons niet deren. We vullen onze watervoorraad aan en spenderen de rest van de avond in onze slaapzakken, genieten van het moment…

Dag 3: Hellevassbu – Middalsbu: Afstand: 18,45km • Stijgen: 1134m • Dalen: 811m

Na een goede nachtrust eten we s’ochtends samen een stevig Adventure Food Expedition Breakfast vergezeld van een warme chocolademelk.  We bergen de tent op en zijn helemaal klaar om onze laatste dag op de Hardangervidda aan te vatten.

Net voorbij de kampplaats volgen we de rand van het meer. Door het overvloedige water lijkt dit eigenlijk meer op een overstromingsgebied.

Al snel bereiken we de sneeuw, hier gaat het pad recht naar omhoog de bergflank op. Aan de GPS te zien zullen we nog een tijdje op deze “berg” vertoeven alvorens terug naar beneden te wandelen.

Op deze hoogte is de sneeuw nog alom aanwezig wat het navigeren een stuk moeilijker maakt dan de voorbije dagen. De steen mannetjes zijn niet altijd even goed zichtbaar en we zijn blij dat we onze GPS bij hebben om het juiste pad te vinden. Elk nieuw steen mannetje stelt ons gerust.

Uiteindelijk daalt het pad opnieuw richting groene vallei.

Nog een paar uitdagende river crossings en het einddoel is in zicht. Gelukkig houden we het deze keer vrijwel droog.

Aan de voet van de berg bereiken we opnieuw Middalsbu. Het einde van een natte maar fantastische kennismaking met de Hardangervidda. Ondanks de vele waarschuwingen en verhalen kwamen we niet in contact met de ontelbare muggen die deze regio teisteren. Het weer had daar waarschijnlijk ook iets mee te maken…

Onderstaand nog een klein overzicht van onze lus wandeling: Middalsbu – Litlos – Hellevassbu – Middalsbu afkomstig van https://www.ut.no/kart . Deze tocht is ook terug te vinden in de Rother walking guide – South Norway, wandeling nr. 35.